ფიზიკური პირის მიერ მიწოდებული საცხოვრებელი დანიშნულების ფართისდაბეგვრა დღგ-ით

2024 წლის 23 აპრილს ცვლილება შევიდა „დამატებული ღირებულების გადასახადის შესახებ მეთოდური მითითების დამტკიცების თაობაზე“ შემოსავლების სამსახურის უფროსის N7536 ბრძანებაში და მეთოდური მითითების მე-4 დანართს _ „დასაბეგრი პირები“ დაემატა ახალი მაგალითი N4, რომელიც ეხება ფიზიკური პირის მიერ საცხოვრებელი დანიშნულებით გამოყენებული/გამოსაყენებლად გამიზნული უძრავი ქონების, რომელსაც არ გააჩნია საცხოვრებელი ფართის სტატუსი, მიწოდების ოპერაციის დღგ-ით დაბეგვრის საკითხს.

მაგალითი: ფიზიკურმა პირმა 2021 წელს თავისი პირადი/არაეკონომიკური მიზნიდან გამომდინარე გაყიდა უძრავი ნივთი, რომელიც მის მიერ გამოიყენებოდა საცხოვრებელი დანიშნულებით ან/და გამიზნული იყო საცხოვრებელი დანიშნულებით გამოსაყენებლად, შესაბამისად მისი შეძენისას მიმწოდებელს არ განუხორციელებია დღგ-ის ჩათვლა. აღნიშნულ ფართს მიწოდების მომენტში საჯარო რეესტრის მონაცემებით არ გააჩნდა საცხოვრებელი ფართის სტატუსი.

შეფასება: სსკ-ის 158-ე მუხლის დებულებებიდან გამომდინარე ეკონომიკურ საქმიანობად არ განიხილება ერთჯერადი/არარეგულარული ხასიათის საქონლის მიწოდება ან/და მომსახურების გაწევა, გარდა არასაცხოვრებელი დანიშნულების შენობის/ნაგებობის მიწოდებისა;

• მოცემული მუხლის მიზნისათვის არაერთჯერადი/რეგულარული ხასიათის საქმიანობად განიხილება საქმიანობა, რომელიც ხორციელდება სისტემატურად და ორგანიზებულად;
• საქმიანობის არაერთჯერად/რეგულარულ საქმიანობად დაკვალიფიცირების მიზნით მნიშვნელობა ენიჭება პირის განზრახვას და არა ფაქტობრივად განხორციელებული ქმედების ოდენობას ან/და პერიოდს.

მოცემულ შემთხვევაში,  მიუხედავად იმისა რომ ფართი საჯარო რეესტრში არ არის დარეგისტრირებული როგორც საცხოვრებელი დანიშნულების, ვინაიდან ფართი ფაქტობრივად გამოიყენებოდა ან გამიზნული იყო საცხოვრებელი დანიშნულებით გამოსაყენებლად და მისი მიწოდება განხორციელებულია პირის პირადი მიზნიდან გამომდინარე, მიწოდების ოპერაცია არ ითვლება ეკონომიკურ საქმიანობად და შესაბამისად დღგ-ით დასაბეგრ ოპერაციად.

აქვე შეგახსენებთ, რომ ანალოგიურ საკითხზე 2024 წლის იანვრის თვეში გამოქვეყნდა სიტუაციური სახელმძღვანელო, რომლის მიხედვითაც, თუკი ფიზიკურმა პირმა მოახდინა 2 წელზე ნაკლები ვადით საკუთრებაში არსებული ქონების რეალიზაცია, რომელსაც საჯარო რეესტრის ამონაწერში უფიქსირდება კომერციული ფართის სტატუსი, თუმცა დასტურდება, რომ აღნიშნული ქონება მესაკუთრის მიერ გამოიყენება როგორც საცხოვრებელი ფართი, ასეთი ქონების რეალიზაციით წარმოშობილი ნამეტი იბეგრება 5%-იანი განაკვეთით, ნაცვლად 20%-ისა. თუმცა, ამავე სიტუაციურ სახელმძღვანელოში გვაქვს მითითება, რომ იგი არ არეგულირებს დღგ-ში საგადასახადო ვალდებულების წარმოშობის საკითხს, რაც გარკვეულ კითხვებს აჩენდა. დღგ-ის მეთოდურ მითითებაში ზემოხსენებული მაგალითის დამატებით კი, ეს ბუნდოვანება შეიძლება ითქვას, რომ აღმოიფხვრა.  შედეგად როგორც დღგ-ით ისე საშემოსავლო გადასახადით დაბეგვრისას მნიშვნელობა ენიჭება ოპერაციის შინაარსსა და  არა იმას თუ რა ფორმითაა რეგისტრირებული ქონება საჯარო რეესტრში. შედეგად საცხოვრებელად გამოყენებული ფართის რეალიზაცია დღგ-ით არ იბეგრება (მიუხედავად იმისა რა ფორმითაა რეგისტრირებული რეესტრში), ხოლო საშემოსავლო გადასახადის წარმოშობის შემთხვევაში (2 წელზე ნაკლებ ვადაშია რეალიზაცია) გამოიყენება 5%-იანი განაკვეთი.