- September 1, 2021
- dato
- 0
2021 წლის სექტემბრის თვის განმავლობაში საქართველოს საგადასახადო კანონმდებლობაში შესული ცვლილებები.
Kreston Georgia აგრძელებს საგადასახადო კანონმდებლობაში შესული ცვლილებებისა და სიახლეების მიმოხილვას. ამჯერად გთავაზობთ 2021 წლის სექტემბრის თვეში შესული საკანონმდებლო სიახლეების მიმოხილვას.
შინაარსი
1. უახლესი ცვლილებები ფინანსთა მინისტრის N996 ბრძანებაში
1.1. დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის დროს, ძირითად საშუალებებზე ჩასათვლელი დღგ-ის თანხის განსაზღვრა
1.2. კომერციული ბანკებისათვის დღგ-ის თანხის დაბრუნების წესი
1.3. გადასახადის გადამხდელის საგადასახადო აღრიცხვა
1.4. ცვლილება გადასახადის გადამხდელის კატეგორიის განსაზღვრის წესში
1.5. ცვლილება ბუნებრივი რესურსებით სარგებლობისათვის მოსაკრებლის გაანგარიშების წესში
2. ახალი სიტუაციური სახელმძღვანელოების მიმოხილვა
2.1. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის შეღავათი საშემოსავლო გადასახადში N1514
2.2. სამორინის მოწყობის სანებართვო მოსაკრებლისგან გათავისუფლება N2545
1. უახლესი ცვლილებები ფინანსთა მინისტრის N996 ბრძანებაში
1.1. დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის დროს, ძირითად საშუალებებზე ჩასათვლელი დღგ-ის თანხის განსაზღვრა
2021 წლის 1 ოქტომბერს ცვლილება შევიდა ფინანსთა მინისტრის N996 ბრძანებაში. ცვლილების საფუძველზე დაზუსტდა წესი რომლის მიხედვითაც დასაბეგრი პირის მიერ უნდა მოხდეს ძირითად საშუალებებზე ჩასათვლელი დღგ-ის თანხის განსაზღვრა, დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის შემთხვევაში. კერძოდ, დასაბეგრი პირის მიერ დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის შემთხვევაში იმ ძირითად საშუალებებზე ჩასათვლელი დღგის თანხა, რომელიც დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციამდე იყო შესყიდული და შესაბამისად არ იყო ჩათვლილი დღგ-ის თანხა, უნდა განისაზღვროს შემდეგნაირად:
ა) თუ ძირითადი საშუალება დასაბეგრი პირის მიერ გამოიყენება ან გამიზნულია გამოსაყენებლად, როგორც ოპერაციებისთვის რომელზეც აქვს დღგ-ის ჩათვლის მიღების უფლება, ისე ოპერაციებისთვის, რომელზეც ეს უფლება არ აქვს და ამ ოპერაციების გამიჯვნა შეუძლებელია, დღგ-ის ჩათვლა განხორციელდება დასაბეგრ ოპერაციებში გამოყენების პროპორციულად, მხოლოდ იმ წლების მიხედვით რაც დარჩა დადგენილი წლებიდან (უძრავ ნივთზე 10 წელი; სხვა ძირითად საშუალებებზე 5 წელი) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის შემდგომ, რეგისტრაციის საგადასახადო წლის ჩათვლით.
ბ) თუ ძირითადი საშუალება დასაბეგრი პირის მიერ გამოიყენება ან გამიზნულია გამოსაყენებლად მხოლოდ ისეთ ოპერაციებში, რომლებზეც გააჩნია ჩათვლის მიღების უფლება, დასაბეგრ პირს უფლება აქვს დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის მომენტიდან არაუგვიანეს დეკემბრის საანგარიშო პერიოდისა სრულად მიიღოს დღგ-ის ჩათვლა, მხოლოდ იმ წლების პროპორციულად რაც დარჩა დადგენილი წლებიდან (უძრავ ნივთზე 10 წელი; სხვა ძირითად საშუალებებზე 5 წელი) დღგ-ის გადამხდელად რეგისტრაციის შემდგომ, რეგისტრაციის საგადასახადო წლის ჩათვლით.
ამასთან, იმ შემთხვევაში, თუ პირი რეგისტრირებულია დღგ-ის გადამხდელად 2021 წლის 1 იანვრამდე და რეგისტრაციის თარიღამდე ექსპლუატაციაში შესულ ძირითად საშუალებებზე ვერ განახორციელა დღგ-ის ჩათვლა, უფლება აქვს 2021 წლიდან ჩათვლისთვის განსაზღვრული დარჩენილი წლების პროპორციულად განსაზღვრული დღგ-ის თანხა ჩაითვალოს ყოველი წლის ბოლოს დასაბეგრ ოპერაციებში გამოყენების პროპორციულად. აღნიშნული ცვლილების მოქმედება გავრცელდა 2021 წლის პირველი იანვრიდან წარმოშობილ სამართლებრივ ურთიერთობებზე.
1.2. კომერციული ბანკებისათვის დღგ-ის თანხის დაბრუნების წესი
2021 წლის 1 ოქტომბრიდან ამოქმედდა ცვლილება ფინანსთა მინისტრის N996 ბრძანებაში და დაზუსტდა 758 მუხლი, რომელიც განსაზღვრავს კომერციული ბანკებისათვის დღგ-ის თანხის დაბრუნების წესს.
1. დღგ-ის თანხის დაბრუნების მიზნით, ბანკი შემოსავლების სამსახურთან გაფორმებული ხელშეკრულების საფუძველზე, წერილობითი (მატერიალური) ან ელექტრონული ფორმით მიმართავს შემოსავლების სამსახურს და წარუდგენს ჯამურ ანგარიშს გადახდაზე და ამონაწერს უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისათვის დაბრუნებული თანხების შესახებ;
2. ბანკის მიერ საგადასახადო ორგანოში „უცხო ქვეყნის მოქალაქეების მიერ საქართველოში შეძენილ საქონელზე გადახდილი დღგ-ის თანხის დაბრუნების შესახებ“ განაცხადის ელექტრონულად წარდგენისას:
ა) ხარვეზის არარსებობის შემთხვევაში განაცხადი ინფორმაციის ელექტრონულად დამუშავების საფუძველზე ავტომატურად დაკმაყოფილდება, ხოლო შემოსავლების სამსახური, თანხის დაბრუნების მიზნით, უზრუნველყოფს შემოსავლების სამსახურსა და ბანკს შორის გაფორმებული ხელშეკრულებით განსაზღვრულ ვადაში, სახაზინო სამსახურში დოკუმენტების ელექტრონული ფორმით გაგზავნას „ბიუჯეტების შემოსულობების აღრიცხვა-ანგარიშგებისა და ანგარიშსწორების განხორციელებისა და ბიუჯეტში ზედმეტად ან შეცდომით გადახდილი შემოსულობის თანხის დაბრუნების, აღრიცხვისა და ანგარიშგების შესახებ” საქართველოს ფინანსთა მინისტრის 2009 წლის 30 დეკემბრის №916 ბრძანებით დადგენილი წესით;
ბ) მონაცემების ავტომატური დამუშავების (ინფორმაციული ტექნოლოგიების გამოყენებით) შედეგად აღმოჩენილი ხარვეზის შემთხვევაში, საგადასახადო ორგანო შემოსავლების სამსახურსა და ბანკს შორის გაფორმებული ხელშეკრულებით განსაზღვრული წესით ელექტრონულად ატყობინებს განაცხადის წარმდგენ პირს და განუსაზღვრავს 15-დღიან ვადას ხარვეზის აღმოსაფხვრელად.
3. ბანკის მიერ საგადასახადო ორგანოში „უცხო ქვეყნის მოქალაქეების მიერ საქართველოში შეძენილ საქონელზე გადახდილი დღგ-ის თანხის დაბრუნების შესახებ“ განაცხადის მატერიალური ფორმით წარდგენისას საგადასახადო ორგანო განიხილავს და: ა) ხარვეზის არარსებობის შემთხვევაში თანხის დაბრუნების მიზნით უზრუნველყოფს შემოსავლების სამსახურსა და ბანკს შორის გაფორმებული ხელშეკრულებით განსაზღვრულ ვადაში სახაზინო სამსახურში დოკუმენტების გაგზავნას „ბიუჯეტების შემოსულობების აღრიცხვა-ანგარიშგებისა და ანგარიშსწორების განხორციელებისა და ბიუჯეტში ზედმეტად ან შეცდომით გადახდილი შემოსულობის თანხის დაბრუნების, აღრიცხვისა და ანგარიშგების შესახებ“ საქართველოს ფინანსთა მინისტრის 2009 წლის 30 დეკემბრის №916 ბრძანებით დადგენილი წესით;
ბ) ხარვეზის არსებობის შემთხვევაში აღნიშნულის თაობაზე შემოსავლების სამსახურსა და ბანკს შორის გაფორმებული ხელშეკრულებით განსაზღვრული წესით წერილობით ატყობინებს განაცხადის წარმდგენ პირს და განუსაზღვრავს 15-დღიან ვადას ხარვეზის აღმოსაფხვრელად.
4. ხარვეზის დადგენისას ამ მუხლის მე-2 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტსა და მე-3 პუნქტის „ა“ ქვეპუნქტში აღნიშნული ვადის დინება შეჩერებულად ითვლება პირის მიერ ხარვეზის აღმოფხვრამდე ან შეტყობინებაში განსაზღვრული ვადის ამოწურვამდე.
5. დღგ-ის თანხის დაბრუნება ხდება განაცხადის წარმდგენი პირის მიერ განაცხადში მითითებულ საბანკო ანგარიშზე.
1.3. გადასახადის გადამხდელის საგადასახადო აღრიცხვა
2021 წლის 23 სექტემბრიდან ფინანსთა მინისტრის №996 ბრძანებაში, გადასახადის გადამხდელად აღრიცხვის წესში, ვადებთან დაკავშირებით შევიდა ცვლილებები. მე3 მუხლის მე-7 და მე-13 პუნქტების ახალი რედაქციის თანახმად, გადასახადის გადამხდელის საგადასახადო აღრიცხვა და აღრიცხვაზე უარის თქმის შემთხვევაში განმცხადებლისათვის წერილობით დასაბუთებული უარის შეტყობინება ხორციელდება განცხადების წარდგენიდან არაუგვიანეს 5 სამუშაო დღისა. ცვლილებამდე კი ზემოხსენებული ხორციელდებოდა დაუყოვნებლივ, შესაბამისი განცხადების წარდგენისთანავე. ასევე, მე-4 მუხლის მე-2 პუნქტის ახალი რედაქციით, საგადასახადო ორგანო განცხადების მიღებიდან არაუგვიანეს 5 სამუშაო დღისა უზრუნველყოფს პირის საგადასახადო აღრიცხვას და გადასახადის გადამხდელის მოწმობის გაცემას.
1.4. ცვლილება გადასახადის გადამხდელის კატეგორიის განსაზღვრის წესში.
ფინანსთა მინისტრის N996 ბრძანებაში 2021 წლის 20 სექტემბერიდან ამოქმედებული ცვლილება და 6(1) მუხლი, რომელიც განსაზღვრავს გადასახადის გადამხდელის კატეგორიას, ჩაიწერა ახალი რედაქციით. კერძოდ ცვლილებამდე არსებული ჩანაწერებით გადამხდელთა კატეგორია განისაზღვრებოდა ყოველი თვის წინა უწყვეტი 12 კალენდარული თვის სავადო თარიღების მიხედვით საგადასახადო/საბაჟო დეკლარაციის საფუძველზე გადასახდელად დარიცხული გადასახადების თანხის ჯამური მოცულებებიდან. ასევე, პირს განესაზღვრებოდა მსხვილი გადასახადის გადამხდელის კატეგორია, თუ იგი ახორციელებდა ერთ-ერთს ისეთი საქმიანობებიდან როგორიცაა საბანკო საქმიანობის ლიცენზიის მქონე პირის საქმიანობა, სიცოცხლის დაზღვევის, დაზღვევის (არა სიცოცხლის) ან/და გადაზღვევის ლიცენზიის მქონე პირის საქმიანობა, ნავთობის და გაზის სფეროში საერთაშორისო ხელშეკრულებით გათვალისწინებული კომპანიების საქმიანობა. ამასთან, აღნიშნული 6(1) მუხლის ძველი რედაქცია არეგულირებდა კატეგორიის მინიჭებისა და გაუქმების წესს.
თუმცა ცვლილების შედეგად ყველა ზემოხსენებული წესები გაუქმდა და 6(1) მუხლის ახალი რედაქციით გადასახადის გადამხდელისთვის სიდიდის შესაბამისი კატეგორიის განსაზღვრის, გაუქმებისა და აღრიცხვის წესის განსაზღვრავის უფლებამოსილება მიენიჭა შემოსავლების სამსახურის უფროსს, ხოლო კატეგორიები შეიძლება იყოს მცირე, საშუალო და მსხვილი.
1.5. ცვლილება ბუნებრივი რესურსებით სარგებლობისათვის მოსაკრებლის გაანგარიშების წესში
2021 წლის 15 სექტემბერს ამოქმედდა ცვლილება ფინანსთა მინისტრის N996 ბრძანებაში, რომლის მიხედვითაც 107-ე მუხლის მე-4 პუნქტის შენიშვნის მე-2 პუნქტი ჩამოყალიბდა შემდეგი რედაქციით: ლიცენზიის/მისი ნაწილის იჯარით გაცემისას, ბუნებრივი რესურსებით სარგებლობისათვის მოსაკრებლის გაანგარიშების წარდგენას და მოსაკრებლის თანხის გადახდას ახორციელებს ლიცენზიის მესაკუთრე.
გარდა ამისა, 112-ე მუხლს (გარდამავალი დებულებები) დაემატა 50-ე პუნქტი, რომლის თანახმადაც თუ 2021 წლის პირველ იანვრამდე პერიოდში ბუნებრივი რესურსებით სარგებლობისათვის მოსაკრებლის გაანგარიშების წარდგენა და მოსაკრებლის გადახდა განხორციელებულია ლიცენზიის იჯარით მიმღები პირის მიერ, ამ ნაწილში ვალდებულება შესრულებულად ჩაითვლება ლიცენზიის მესაკუთრის მიერ.
2. ახალი სიტუაციური სახელმძღვანელოების მიმოხილვა
2.1. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის შეღავათი საშემოსავლო გადასახადში N1514
სიტუაციურ სახელმძღვანელოში განხილულია ფაქტობრივი გარემოება, რომლის მიხედვითაც მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მქონე პირმა 2020 წელს 50 000 ლარად გაყიდა საცხოვრებელი სახლი, რომელიც შეძენილი ჰქონდა 2019 წელს 42 000 ლარად. პირმა წარადგინა 2020 წლის საშემოსავლო გადასახადის წლიური დეკლარაცია, ისარგებლა საგადასახადო შეღავათით 6000 ლარის ოდენობით და მისმა კუთვნილმა საშემოსავლო გადასახადმა შეადგინა 100 ლარი ((50000-42000)-6000)-ის 5%.
სსკ-ის 82-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „გ“ ქვეპუნქტის მიხედვით, საშემოსავლო გადასახადით არ იბეგრება მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მქონე პირის მიერ მაღალმთიან დასახლებაში საქმიანობით კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული 6000 ლარამდე დასაბეგრი შემოსავალი, გარდა საბიუჯეტო ორგანიზაციიდან და სახელმწიფოს მიერ ან ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს მიერ დაფუძნებული სამედიცინო დაწესებულებიდან ხელფასის სახით მიღებული შემოსავლისა. ამავე კოდექსის 102-ე მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტის მიხედვით, ეკონომიკური საქმიანობით მიღებულ შემოსავლებს განეკუთვნება აქტივების რეალიზაციით მიღებული ნამეტი შემოსავალი. სსკ-ის 81-ე მუხლის მე-3 ნაწილის თანახმად, ფიზიკური პირის მიერ საცხოვრებელი ბინის (სახლის) და მასზე დამაგრებული მიწის ნაკვეთის, აგრეთვე ავტოსატრანსპორტო საშუალების მიწოდებით მიღებული ნამეტი შემოსავალი 5 პროცენტით იბეგრება.
შედეგად გვაქვს ფაქტობრივი გარემოების შეფასების ორი სხვადასხვა ვარიანტი:
1. თუ საცხოვრებელი სახლი მდებარეობს მაღალმთიანი დასახლების ტერიტორიაზე, ამ შემთხვევაში, იმის გათვალისწინებით, რომ აქტივების რეალიზაცია წარმოადგენს ეკონომიკურ საქმიანობას, შესაბამისად მაღალმთიანი დასახლების ტერიტორიაზე საცხოვრებელი სახლის რეალიზაციით მიღებულ ნამეტ შემოსავალზე პირი ისარგებლებს 6000 ლარამდე შეღავათით. შესაბამისად, პირის ქმედებაში საგადასახადო სამართალდარღვევა არ იკვეთება და დამატებით საგადასახადო ვალდებულების დაკისრება არ ხდება.
2. თუ საცხოვრებელი სახლი მდებარეობს პირობითად თბილისში, ამ შემთხვევაში, იმის გათვალისწინებით, რომ 6000 ლარიანი შეღავათი ეხება უშუალოდ მაღალმთიან დასახლებაში საქმიანობით მიღებულ დასაბეგრ შემოსავალს, შესაბამისად მოცემულ შემთხვევაში პირი ვერ ისარგებლებს აღნიშნული შეღავათით. აქედან გამომდინარე, პირს დაერიცხება საშემოსავლო გადასახადი და დეკლარაციაში თანხის შემცირებისთვის დაჯარიმდება სსკ-ის 275-ე მუხლით გათვალისწინებული ჯარიმით.
2.2. სამორინის მოწყობის სანებართვო მოსაკრებლისგან გათავისუფლება N2545
ლატარიების, აზარტული და მომგებიანი თამაშობების მოწყობის შესახებ კანონის მე-11 მუხლის პირველი, მე-3 და მე-8 პუნქტების თანახმად, ნებართვის გაცემას ექვემდებარება სამორინეს მოწყობა, სამორინის მოწყობის ნებართვა გაიცემა 5 წლის ვადით, აკრძალულია ამ მუხლით გათვალისწინებული ნებართვების სხვა პირისთვის გადაცემა. სალიცენზიო და სანებართვო მოსაკრებლების შესახებ კანონის თანახმად, მე-7 მუხლის მე-10 პუნქტის თანახმად, აზარტული და მომგებიანი თამაშობების მოწყობის სანებართვო მოსაკრებელი ქალაქ ბათუმის ტერიტორიაზე შეადგენს 250 000 ლარს. ამასთან, ამავე მუხლის მე-102 შესაბამისად, სანებართვო მოსაკრებლის გადახდისაგან თავისუფლდება ქალაქ ბათუმში, ახლად აშენებული არანაკლებ ასნომრიანი სასტუმროს ტერიტორიაზე სამორინეს მოწყობა, სამორინეს მოწყობის ნებართვის გაცემიდან 10 წლის განმავლობაში.
სიტუაციურ სახელმძღვანელოში განხილულია ფაქტობრივი გარემოების ორი შესაძლო ვარინტი. პირმა ქალაქ ბათუმში ააშენა ასნომრიანი სასტუმრო, რომელიც 2012 წლის 31 დეკემბერს შევიდა ექსპლუატაციაში. სასტუმროს ექსპლუატაციაში მიღების შემდეგ პირზე გაიცა სამორინეს მოწყობის ნებართვა. პირმა არ მოახდინა სანებართვო მოსაკრებლის გადახდა სამორინეს ფუნქციონირებისათვის, იმ პირობით, რომ ის ახორციელებდა სამორინეს ფუნქციონირებას ახლად აშენებული სასტუმროს ტერიტორიაზე. განვიხილოთ ორი შესაძლო ვარიანტი და შედეგი:
1. პირმა 2015 წლის პირველ სექტემბერს მიღებული ნებართვის მოქმედების ვადის(31.08.2020) გასვლის შემდეგ 2020 წლის 1 სექტემბერს ნებართვის გამცემისგან მიიღო სამორინეს მოწყობის ახალი ნებართვა, რომლის მოქმედების ვადა სრულდება 2025 წლის 30 აგვისტოს. იმის გათვალისწინებით, რომ პირი 2015 წლის პირველი სექტემბრიდან 10 წლის განმავლობაში ფლობდა სამორინეს მოწყობის ნებართვას და სამორინეს ფუნქციონირებას ახორციელებდა ქალაქ ბათუმში ახლად აშენებული სასტუმროს ტერიტორიაზე იგი გათავისუფლდება სამორინეს მოწყობისთვის გათვალისწინებული სანებართვო მოსაკრებლის გადახდისგან. აქედან გამომდინარე, პირის ქმედებაში საგადასახადო სამართალდარღვევა არ იკვეთება და დამატებითი საგადასახადო ვალდებულებების დაკისრება არ ხდება
2. პირმა 2013 წლის პირველ სექტემბერს მიღებული ნებართვის მოქმედების ვადის გასვლის შემდეგ(01.09.2018წ.) შეაჩერა სამორინეს ფუნქციონირება, რომელიც განაახლა 2020 წლის 1 სექტემბერს მიღებული სამორინეს მოწყობის ნებართვით. პირი სამორინეს ფუნქციონირებას ახორციელებდა 2025 წლის პირველ სექტემბრამდე. იმის გათვალისწინებით, რომ პირველი ნებართვის ვადის გასვლიდან ახალი ნებართვის მიღებამდე სამორინის ფუნქციონირება შეჩერებული ჰქონდა ორი წელი (01.09.2018- 31.08.2020), შესაბამისად, პირი ახლადაშენებული სასტუმროს ტერიტორიაზე სამორინეს მოწყობისთვის გათვალისწინებული სანებართვო მოსაკრებლის გადახდისგან გათავისუფლდება მხოლოდ 2013 წლის პირველი სექტემბრიდან 10 წლის განმავლობაში 2023 წლის 1 სექტემბრამდე პერიოდზე. ამასთან, პირი ვალდებული იყო გადაეხადა სამორინეს მოწყობისთვის გათვალისწინებული სანებართვო მოსაკრებელი 2023 წლის პირველი სექტემბრიდან 2025 წლის პირველ სექტემბრამდე პერიოდზე. შესაბამისად, პირს დაეკისრება ლიცენზიებისა და ნებართვების შესახებ კანონის 34-ე მუხლით გათვალისწინებული პასუხისმგებლობა.